Letter of the Minister General for Easter 2024
The Paschal Mystery in the World.
List Ministra Generalnego na Wielkanoc 2024
Tajemnica Paschalna w świecie.
Do Braci Zakonu
Do Biednych Klarysek i Sióstr Koncepcjonistek
Do Sióstr Franciszkanek zrzeszonych w Zakonie
Do Franciszkanów Świeckich
Drodzy Bracia i Siostry,
Niech Pan obdarzy Was pokojem!
To orędzie na Wielkanoc 2024 roku zostaje opublikowane w V Niedzielę Wielkiego Postu, kiedy głoszona jest Ewangelia Jana: „Jeśli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, pozostaje tylko ziarnem pszenicy; lecz jeśli obumrze, wydaje obfity owoc. Kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swojego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne” (J 12,24.25).
Przyjrzyjmy się zatem wspólnie temu splotowi śmierci i życia, wspominając 800. rocznicę stygmatów św. Franciszka — tych tajemniczych znaków jego pełnej miłości komunii z Chrystusem.
Skupiony na krzyżu
„Wszystkie wysiłki tego męża Bożego, czy to publiczne, czy prywatne, skupiały się wokół krzyża Pańskiego” (3 Kor. 2,2).
Kluczem do serca Franciszka jest Krzyż. Jest to niezwykle istotne dla tych, którzy chcą przyjąć tę formę życia (ER 1:3); jest sercem dziękczynienia Ojcu (ER 23:3); jest powodem modlitwy braci w kościołach (Test 5); jest to nasz jedyny powód do chwały (Adm 5); to jest „radość doskonała”. Dlatego Franciszek gorąco wzywa nas, abyśmy:
Ofiarujcie swoje ciała, nieście Jego święty krzyż i aż do końca wypełniajcie Jego najświętsze przykazania (Ps 7,8).
Clare nadaje na tych samych falach:
Spójrz na Tego, który stał się dla ciebie godny pogardy, i naśladuj Go, stając się dla Niego godnym pogardy na tym świecie. Spójrz, rozważ, kontempluj, pragnąc naśladować Twojego Oblubieńca, który choć piękniejszy od dzieci ludzkich stał się dla Twojego zbawienia najniższym z ludzi, był wzgardzony, uderzany, biczowany niezliczoną ilość razy na całym ciele, a potem umarł pośród cierpień krzyża (2LAg 19-20).
Podążanie za Chrystusem w jego poniżeniu jest istotą powołania Klary i jej sióstr, tę samą radykalność widzimy także w powołaniu Franciszka.
Celebrowanie tajemnicy paschalnej śmierci i zmartwychwstania w roku poświęconym stygmatom prowadzi nas do ponownego skupienia się, jako jednostki i wspólnoty, na chwalebnym krzyżu Pana.
Dziś pilnie potrzebujemy takiej postawy, aby odpowiedzieć na dar franciszkańskiego stylu życia, który będzie piękny i atrakcyjny, a nie znużony i pokonany. „Duch Pański i Jego święte działanie” (LR 10,8) nieustannie nas namawia, abyśmy szli dalej i przezwyciężali lęki i grzechy, które nam przeszkadzają i sprawiają, że skupiamy się na sobie. Zadajmy sobie pytanie, w jaki sposób możemy na nowo odkryć fascynację, która jest konieczna, abyśmy zdecydowali się stracić życie w hojnym darze z siebie, podążając drogą Krzyża i Zmartwychwstania Jezusa.
Niech Duch Stwórcy zaszczepi w nas śmiałość i pasję do poszukiwania współczesnych środków i inicjatyw – w tym nowych podejść – aby żyć jak bracia, siostry i mniejsi, jako osoby kontemplacyjne, w posłuszeństwie, bez niczego własnego i w czystości, jako pielgrzymi w misji wśród i z ubogimi.
Radość i współczucie
Św. Bonawentura wspomina, że będąc na Górze Verna, Franciszek „radował się z łaskawego sposobu, w jaki Chrystus na niego spojrzał pod postacią Serafina, lecz fakt, że był przybity do krzyża, przeszył jego duszę mieczem współczującego smutku ” (LMj XIII,3).
Franciszek doświadcza radości i współczucia w spotkaniu z Panem, który jest pogodny, choć przywiązany do drzewa krzyża. Przypomina to, że Zmartwychwstanie nie jest szczęśliwym zakończeniem po krzyżu, ponieważ to właśnie w akcie umierania Chrystus dobrowolnie akceptuje swoje wejście w otchłań śmierci, zawierzając swoje życie Ojcu i zmartwychwstając!
To w Duchu moc Zmartwychwstania na różne sposoby przepływa przez ludzi i stworzenie. Oto nieskończone przykłady Misterium Paschalnego w świecie – te znaki życia i śmierci, w których Duch Chrystusa Żywego jest obecny i działa nieustannie, często wbrew wszelkim dowodom.
Franciszek doświadczył formy śmierci w swej wstręcie do trędowatych, a także zmartwychwstania w „okazaniu miłosierdzia”. Klara doświadcza tej paschalnej radości w swojej relacji z siostrami (por. Test Kl 67-70). Obaj pokazali, że to, co uciążliwe i gorzkie, można zamienić w słodycz i stać się pierwocinami nowego życia. Śmierć nie ma ostatniego słowa!
W tę Wielkanoc nie możemy zapomnieć wielu znaków śmierci i życia w miejscach, gdzie panuje wojna, przemoc, nadużycia, nierówność, głód i krzyki naszego wspólnego domu, Stworzenia. Tajemnica Paschalna wyraża się w świecie na wiele sposobów! Nauczmy się rozpoznawać je jako pochodzące od Tego, który jest „Pierwszym i Ostatnim, który był umarły, a ożył” (Ap 2,8). Takie kontemplacyjne spojrzenie pomoże nam nie pozostać sparaliżowanym w obliczu zła, ale zamiast tego połączyć się z wieloma innymi w budowaniu życia zmartwychwstałego!
Z tymi myślami, drodzy bracia i siostry, życzę wam, abyście przeżywali Misterium Paschalne „ugruntowani i niezachwiani w wierze, niewzruszeni w nadziei Ewangelii” (Kol 1,23), co jest naszym wyznaniem życia . Pozostańmy blisko tych, którzy są dotknięci ranami tych czasów, także wśród nas samych. Bądźmy blisko narodów Ziemi Świętej w tej bolesnej godzinie, a także mieszkańców Ukrainy i wielu innych miejsc. Wierzymy, że w nich Duch Pański sprawia, że rozwijają się pędy nowego życia w sposób, jakiego nie jesteśmy w stanie sobie wyobrazić. Z braterskim pozdrowieniem i błogosławieństwem św. Franciszka. Twój brat i sługa,
tekst oryginalny :
To the Friars of the Order
To the Poor Clare and Conceptionist Sisters
To the Franciscan Sisters affiliated to the Order
To the Franciscan Laity
Dear Brothers and Sisters,
May the Lord give you peace!
This message for Easter 2024 is being published on the Fifth Sunday of Lent, when John’s Gospel is proclaimed: “unless a grain of wheat falls to the ground and dies, it remains just a grain of wheat; but if it dies, it produces much fruit. Whoever loves their life loses it, and whoever hates their life in this world will preserve it for eternal life” (Jn 12:24,25).
Together, then, let us look at this interweaving of death and life as we recall the 800th anniversary of the stigmata of St. Francis — those mysterious signs of his loving communion with Christ.
Centred on the Cross
“All the striving of this man of God, whether in public or in private, revolved around the cross of the Lord” (3 C 2,2).
The key to the heart of Francis is the Cross. It is crucial for those who wish to embrace this form of life (ER 1:3); it is the heart of thanksgiving to the Father (ER 23:3); it is the reason for the friars’ prayer in churches (Test 5); it is our sole reason for glory (Adm 5); it is ‘Perfect Joy’. This is why Francis strongly calls on us to:
Offer up your bodies and carry His holy cross and follow His most holy commands even to the end (OfP Psalm 7:8).
Clare is on the same wavelength:
Look upon Him Who became contemptible for you, and follow Him, making yourself contemptible in this world for Him. Gaze, consider, contemplate, desiring to imitate Your Spouse, [Who] though more beautiful than the children of men became, for your salvation, the lowest of men, was despised, struck, scourged untold times throughout His entire body, and then died amid the suffering of the Cross (2LAg 19-20).
To follow Christ in his abasement is the core of the call of Clare and her sisters, and we also see the same radicality in Francis’ own call.
Celebrating the Paschal Mystery of death and resurrection in this year dedicated to the stigmata leads us to re-centre ourselves, as individuals and fraternities, on the glorious cross of the Lord.
We urgently need this attitude today in order to respond to the gift of a Franciscan way of life that is beautiful and attractive, rather than jaded and defeated. “The Spirit of the Lord and his holy operation” (LR 10:8) unceasingly urges us to move beyond and overcome the fears and sins that impede us and make us self-focussed. Let us ask ourselves how we can rediscover the fascination that is necessary for us to choose to lose our lives in generous self-giving as we follow the way of Jesus’ Cross and Resurrection.
May the Creator Spirit instil in us the daring and passion to seek contemporary means and initiatives — including new approaches — to live as brothers, sisters, and lesser ones, as contemplatives, in obedience, with nothing of our own and in chastity, as pilgrims in mission among and with the poor.
Gladness and Compassion
St. Bonaventure recounts that while on the Mount of La Verna, Francis “rejoiced at the gracious way Christ looked upon him under the appearance of the Seraph, but the fact that He was fastened to a cross pierced his soul with a sword of compassionate sorrow” (LMj XIII,3).
Francis experiences joy and compassion in his encounter with the Lord, who is serene although fastened to the wood of the Cross. This is a reminder that the Resurrection is not a happy ending after the Cross because, it is in the very act of dying that Christ voluntarily accepts his entry into the abyss of death, entrusting his life to the Father and rising again!
It is in the Spirit that the power of the Resurrection flows through people and creation in various ways. These are the infinite instances of the Paschal Mystery in the world — those signs of life and death in which the Spirit of the Living Christ is present and acts unceasingly, often contrary to all the evidence.
Francis experienced a form of death in his revulsion towards lepers, as well as a resurrection in ‘showing mercy’. Clare experiences this paschal joy in her relationship with her sisters (cf. TestCl 67-70). Both have shown that what is burdensome and bitter can be changed into sweetness and become the first fruits of new life. Death does not have the last word!
This Easter, we cannot forget the many signs of death and life in places of war, violence, abuse, inequality, hunger, and the cries of our common home, Creation. There are so many ways in which the Paschal Mystery is expressed in the world! Let us learn to recognise them as arising from Him who is “the First and the Last, who was dead and came to life” (Rev 2:8). Such a contemplative gaze will help us not to remain paralysed in the face of evil, but instead to join with many others in building resurrected life!
It is with these thoughts, dear brothers and sisters, that I wish you to celebrate the Paschal Mystery, “grounded and steadfast in the faith, unshakable in the hope of the Gospel” (Col 1:23), which is our profession of life. Let us stay close to those who are afflicted by the wounds of these times, including some among ourselves. Let us stay close to the peoples of the Holy Land in this painful hour, as well as people in Ukraine and so many other places.
We believe that in them the Spirit of the Lord allows shoots of new life to develop in ways that we cannot imagine.
With fraternal greetings and the Blessing of St Francis.
Your brother and servant,
